SpecVer:O projekcie: Różnice pomiędzy wersjami

Z Lem
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
 
(Nie pokazano 9 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika)
Linia 1: Linia 1:
To jest formuła <math>\alpha \implies K\,\beta </math>
+
<big>Obecna wersja tej strony to szkicownik brulion do ćwiczeń. Nie ma nic wspólnego z docelową treścią tego artykułu.</big>
opisująca poprawność algorytmu K względem warunku poczatkowego <math>\alpha </math>
+
 
i warunku końcowego <math> \beta </math>.
+
{{Witaj}}
 +
 
 +
 
 +
To jest formuła <math>\color{red}\alpha\Rightarrow  K\,\beta </math>
 +
opisująca poprawność algorytmu K względem warunku poczatkowego <math>\color{blue}\alpha </math>
 +
i warunku końcowego <math> \color{blue}\beta </math>.
 
   
 
   
 
Próba
 
Próba
  
 
<math> \left ( \begin{array}{l}
 
<math> \left ( \begin{array}{l}
\left ( \alpha \\
+
  \alpha \\
\beta \right )
+
\beta  
\end{array} \right  
+
\end{array} \right )
 
</math>
 
</math>
  
$$\left ( \begin{array}{l} \left ( \alpha \\ \beta \right ) \end{array} \right )$$
+
 
  
Zacznijmy od tego, że jest tautologią każda formuła o nastepujacym schemacie
+
Zacznijmy od tego, że jest tautologią każda formuła o następujacym schemacie
 
<math>S  \alpha  \implies S  \alpha  </math>
 
<math>S  \alpha  \implies S  \alpha  </math>
 
a więc także formuła postaci
 
a więc także formuła postaci
Linia 23: Linia 28:
 
Jeśli założenia o programie <math>M</math> odziedziczy program <math>K</math>, to mamy wtedy
 
Jeśli założenia o programie <math>M</math> odziedziczy program <math>K</math>, to mamy wtedy
 
taką tautologię
 
taką tautologię
<center><math>S:  \left \{  \begin{array}{l} P:  \delta:=true; n1:=n; \\
+
<center><math>S:  \left \{  \begin{array}{l} \color{red} P:\color{black} \delta:=true; n1:=n; \\
  M: \left ( \begin{array}{l}
+
  \color{red}  M: \color{black} \left ( \begin{array}{l}
 
\mathbf{if}\ \delta\ \mathbf{then}\ K\ \mathbf{fi}
 
\mathbf{if}\ \delta\ \mathbf{then}\ K\ \mathbf{fi}
 
\end{array} \right )^i   
 
\end{array} \right )^i   
 
  \end{array}  \right \}\alpha    \implies
 
  \end{array}  \right \}\alpha    \implies
 
  S^2:  \left \{  \begin{array}{l}  P:  \delta:=true; n1:=n; \\
 
  S^2:  \left \{  \begin{array}{l}  P:  \delta:=true; n1:=n; \\
  M: \left ( \begin{array}{l}
+
  \color{red} M: \color{black} \left ( \begin{array}{l}
 
\mathbf{if}\ \delta\ \mathbf{then}\ K\ \mathbf{fi}
 
\mathbf{if}\ \delta\ \mathbf{then}\ K\ \mathbf{fi}
 
\end{array} \right )^i ; \\
 
\end{array} \right )^i ; \\
 
  P:  \delta:=true; n1:=n; \\
 
  P:  \delta:=true; n1:=n; \\
  M: \left ( \begin{array}{l}
+
\color{red}  M: \color{black} \left ( \begin{array}{l}
 
\mathbf{if}\ \delta\ \mathbf{then}\ K\ \mathbf{fi}
 
\mathbf{if}\ \delta\ \mathbf{then}\ K\ \mathbf{fi}
 
\end{array} \right )^i  
 
\end{array} \right )^i  
Linia 41: Linia 46:
  
 
I większa formuła
 
I większa formuła
 +
 
<math> \begin{array}{l} S:  \left \{  \begin{array}{l} \color{red}P: \color{black}\delta:=true; n1:=n; \\
 
<math> \begin{array}{l} S:  \left \{  \begin{array}{l} \color{red}P: \color{black}\delta:=true; n1:=n; \\
 
  \color{red} M:\color{black} \left ( \begin{array}{l}
 
  \color{red} M:\color{black} \left ( \begin{array}{l}
Linia 88: Linia 94:
 
\mathbf{end}\ Traverser;  
 
\mathbf{end}\ Traverser;  
 
\end{array} \right . \\
 
\end{array} \right . \\
</math>
+
\end{array}</math>
  
  
[[Category:SpecVer]]
+
 +
\color{black}

Aktualna wersja na dzień 19:34, 13 mar 2013

Obecna wersja tej strony to szkicownik brulion do ćwiczeń. Nie ma nic wspólnego z docelową treścią tego artykułu.

Witaj na stronach projektu LEM!


To jest formuła [math]\color{red}\alpha\Rightarrow K\,\beta [/math] opisująca poprawność algorytmu K względem warunku poczatkowego [math]\color{blue}\alpha [/math] i warunku końcowego [math] \color{blue}\beta [/math].

Próba

[math] \left ( \begin{array}{l} \alpha \\ \beta \end{array} \right ) [/math]


Zacznijmy od tego, że jest tautologią każda formuła o następujacym schemacie [math]S \alpha \implies S \alpha [/math] a więc także formuła postaci

[math] S: \left \{ \color{red} \begin{array}{l} P; \\ M \end{array} \color{black} \right \}\alpha \implies S: \left \{ \color{red} \begin{array}{l} P; \\ M \end{array} \color{black}\right \} \alpha [/math]
[math] S: \left \{ \begin{array}{l} P; \\ M \end{array} \right \}\alpha \implies S: \left \{ \begin{array}{l} P; \\ M \end{array} \right \} \alpha [/math]

Niech program P składa się z dwu instukcji [math]\color{red}P:\color{black}\delta:=true; n1:=n [/math] , a o programie ([math] M [/math])wiadomo, że nie zmienia wartości zmiennej [math]n[/math], a jego obliczenie zależy tylko wartości zmiennych [math]\delta [/math] oraz [math]n1[/math]. Przy tych założeniach prawdziwa jest następująca równoważność

[math]\{ \color{red} P;M \color{black} \}\, \alpha \implies \{ \color{red} P;M;P;M \color{black}\} \, \alpha [/math]

Jeśli założenia o programie [math]M[/math] odziedziczy program [math]K[/math], to mamy wtedy taką tautologię

[math]S: \left \{ \begin{array}{l} \color{red} P:\color{black} \delta:=true; n1:=n; \\ \color{red} M: \color{black} \left ( \begin{array}{l} \mathbf{if}\ \delta\ \mathbf{then}\ K\ \mathbf{fi} \end{array} \right )^i \end{array} \right \}\alpha \implies S^2: \left \{ \begin{array}{l} P: \delta:=true; n1:=n; \\ \color{red} M: \color{black} \left ( \begin{array}{l} \mathbf{if}\ \delta\ \mathbf{then}\ K\ \mathbf{fi} \end{array} \right )^i ; \\ P: \delta:=true; n1:=n; \\ \color{red} M: \color{black} \left ( \begin{array}{l} \mathbf{if}\ \delta\ \mathbf{then}\ K\ \mathbf{fi} \end{array} \right )^i \end{array} \right \}\alpha [/math]

Tak, tak, prawdę mówił Maciej stary...

I większa formuła

[math] \begin{array}{l} S: \left \{ \begin{array}{l} \color{red}P: \color{black}\delta:=true; n1:=n; \\ \color{red} M:\color{black} \left ( \begin{array}{l} \mathbf{if} \ \delta\\ \mathbf{then} \\ \quad K\\ \mathbf{fi} \end{array} \right )^i \end{array} \color{black} \right \}\alpha \implies S^2: \left \{ \begin{array}{l} \color{red}P: \color{black}\delta:=true; n1:=n; \\ \color{red} M:\color{black} \left ( \begin{array}{l} \mathbf{if} \ \delta\\ \mathbf{then} \\ \quad K\\ \mathbf{fi} \end{array} \right )^i ; \\ \color{red}P: \color{black}\delta:=true; n1:=n; \\ \color{red} M:\color{black} \left ( \begin{array}{l} \mathbf{if} \ \delta\\ \mathbf{then} \\ \quad K\\ \mathbf{fi} \end{array} \right )^i \end{array} \color{black} \right \}\alpha \end{array} [/math]

popatrzmy

[math] \begin{array}{l} \mathbf{var}\ T:\ arrayof\ Traverser; \\ \\ \left \{ \begin{array}{l} \mathbf{unit}\ Traverser:\ \mathbf{coroutine}(n: node); \\ \quad \mathbf{var}\ kolejny:\ integer; \\ \left \vert \begin{array}{l} \quad \mathbf{unit}\ traverse:\ \mathbf{procedure}(m:\ node); \\ \quad \mathbf{begin} \\ \qquad \mathbf{if}\ m \neq none \\ \qquad \mathbf{then} \\ \qquad\ \ \ \mathbf{call}\ traverse(m.left); \\ \qquad\ \ \ kolejny:=m.val; \\ \qquad \ \ \ \mathbf{detach};\ \ (*\ instrukcja\ \mathbf{detach}\ wznawia \\ \qquad \ \quad \ \ \ \ wspolprogram\ w,\ ktory\ ostatnio\ uaktywnil\ \\ \qquad \ \quad \ \ \ \ ten\,(\mathrm{this})\ obiekt\ Traverser\ wykonujac\ \mathbf{attach}(.)\ *) \\ \qquad\ \ \ \mathbf{call}\ traverse(m.right); \\ \qquad \mathbf{fi} \\ \quad \mathbf{end}\ traverse; \end{array} \right . \\ \mathbf{begin} \\ \quad \mathbf{return}; \\ \quad \mathbf{call}\ traverse(n) \\ \mathbf{end}\ Traverser; \end{array} \right . \\ \end{array}[/math]


\color{black}